Η είδηση που “παίζει” παντού σήμερα για τους δεκάχρονους βανδάλους που συνοδεύετε από τα ανάλογα σχόλια για την προβληματισμένη και σοκαρισμένη τοπική κοινωνία.
Η είδηση που δεν είναι είδηση (όπως και οι περισσότερες που μας “ταΐζονται” σαν ειδήσεις καθημερινά) για δύο δεκάχρονα αγοράκια και άλλο ένα εννιάχρονο, τους φερόμενους και ως “οι δεκάχρονοι βάνδαλοι”, που βρήκαν ένα παράθυρο ανοικτό σε ένα νηπιαγωγείο και μπήκαν μέσα και τα έκαναν “γυαλιά καρφιά”. Παιδιά που παίζοντας έξω, όπως θα έπρεπε να παίζουν όλα τα παιδιά, βρήκαν την ευκαιρία για περιπέτεια και εξερεύνηση μέσα από ένα ξεχασμένο, ανοικτό παράθυρο και “Ω, τι σοκ και δέος!” έκαναν και ζημιές.
Εντάξει, δεν είπα να τους πούμε και “Μπράβο!” αλλά δεν είναι και τόσο παράξενο που μικρά παιδιά κάνουν ζημιές…
Τα παιδιά δεν είναι γεννημένοι καταστροφείς, δεν υπάρχουν “δεκάχρονοι βάνδαλοι”. Υπάρχουν παιδιά με την δίψα για εξερεύνηση, για περιπέτεια, για συγκινήσεις και τα παιδιά ακόμα μαθαίνουν τις έννοιες “καλό και κακό” και “επιτρεπτό και απαγορευμένο”. Σίγουρα, υπάρχουν παιδιά που θέλουν να τραβήξουν την προσοχή ή μπορεί να υπάρχει και κάποιο θέμα θυμού που θα πρέπει να ελεγχθεί και να αντιμετωπιστεί ανάλογα, αλλά όχι με “σοκαρισμένη την τοπική κοινωνία”… Σιγά!
Μέσα από την δημιουργία, την προσφορά, την συνεργασία να βρουν χαρά, περιπέτεια, προσοχή, παιχνίδι και συγκινήσεις. Αυτά που από την αρχή έψαχναν και αυτά που πάντα ψάχνουν.
Αντί να αντιμετωπιστεί ήρεμα, με λογική και με προτεραιότητα τα παιδιά βλέπουμε το θέμα να δημοσιοποιείται, να “παίζει” σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τις ειδησεογραφικές σελίδες με τον πιο λανθασμένο τρόπο. Μιλάνε για βάνδαλους, για δικογραφίες που σχηματίζονται, για πρόστιμα και ποινές. Όπα ρε… Πήγαινε λίγο και ξαναέλα…
Τι θα βγάλεις αν στιγματίσεις αυτά τα παιδιά εξαιτίας μερικών υλικών ζημιών;
Τι θα βγάλεις με πρόστιμα και εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης στους γονείς;
Τι θα μάθεις, τελικά, στα τρία εμπλεκόμενα παιδιά και στα υπόλοιπα;
Όταν μια κοινωνία τοπική και μη και όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιας ολόκληρης χώρας αντιδρούν με οργή, σοκ και υπερβολή σε μια τέτοια πράξη τι περιμένεις να κάνουν τα παιδιά σε άλλες καταστάσεις;
Αντιμετώπισε το ήρεμα και “φυσιολογικά”, ως πρέπει. Άρπαξε την ευκαιρία για να δείξεις το σωστό που δεν είναι η βία και η επιβολή. Ας δώσουν στα παιδιά την ευκαιρία να διορθώσουν τα λάθη τους. Να καθαρίσουν, να βάψουν, να φτιάξουν να συνεισφέρουν. Μέσα από την δημιουργία, την προσφορά, την συνεργασία να βρουν χαρά, περιπέτεια, προσοχή, παιχνίδι και συγκινήσεις. Αυτά που από την αρχή έψαχναν και αυτά που πάντα ψάχνουν.
Ακόμα και αν η οργή και ο θυμός ήταν ο λόγος να τους δείξουν πως αυτά δεν οδηγούν πουθενά και πως δεν είναι λύσεις. Δεν χρησιμοποιείς βία, εξουσία και δύναμη για να δώσεις στον άλλο να καταλάβει και να νιώσει μα συνομιλείς, μοιράζεσαι, εξηγείς, ακούς, λαμβάνεις υπόψη σου, συνεργάζεσαι, επιλύεις…
Χίλιοι μικροί, δεκάχρονοι βάνδαλοι είναι προτιμότερη από μια χούφτα υποκριτές, “τιμωρητικούς” ενήλικες …
