Θα σας περιγράψω πως νίκησα τον κορωνοϊό και πως πάλεψα με αυτό τον αόρατο εχθρό. Μέσα από την δική μου περιγραφή για το πως νίκησα τον κορωνοϊό θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα σε όσους αμφισβητούν την ύπαρξη του ιού, σε όσους αρνούνται να φορέσουν μάσκα, σε όσους διστάζουν να φορέσουν δεύτερη μάσκα, σε όσους διστάζουν να κάνουν δύο self test τη βδομάδα και σε όσους βλέπουν με δυσπιστία τα εμβόλια… Αν έχω ξεχάσει κάποιον ας με συγχωρήσετε αλλά ακόμα με ταλαιπωρεί ο ιός.
Το σφυροκόπημα του κορωνοϊού
Ο ιός με σφυροκοπούσε για περισσότερο από 1 μήνα καθώς για όλο αυτό το χρονικό διάστημα όλοι μου έλεγαν πως έχω κορωνοϊό.
Τα πρώτα συμπτώματα ήρθαν ύπουλα και 10 μέρες περίπου από το θετικό PCR test της γυναίκας μου και 5-6 μέρες μετά την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων και από τον γιο μου (και αυτοί νίκησαν τον κορωνοϊό). Ήταν κάτι ξαφνικό και δεν θα μπορούσα να το περιμένω παρόλο που τους αγκάλιαζα, τους φιλούσα, μιλούσαμε και γελούσαμε έντονα, κοιμόμασταν μαζί, παίζαμε και γενικότερα ζούσαμε σαν μια οικογένεια. Α, είχα φάει και με το πιρούνι τους…
Έτσι άρχισαν τα πρώτα δέκατα. Δέκατα που δεν θα είχα πάρει χαμπάρι καν αν η γυναίκα μου δε μου έβαζε κάθε μισή ώρα θερμόμετρο αφού δε μπορούσε να πιστέψει ότι ακόμα δεν είχα κολλήσει. Η πρώτη ένδειξη 36,8 του θερμομέτρου και όλοι παγώσαμε… Τότε θυμήθηκα πως είχα αφήσει την μπαλκονόπορτα ανοιχτή μαζί με την πόρτα της βεράντας και έκανε ρεύμα. Σηκώθηκα και την έκλεισα.
Είναι πιθανό, βέβαια, τα συμπτώματα να είχαν ξεκινήσει μέρες πριν, όταν είχα παρουσιάσει αυτή την ενοχλητική φαγούρα στη μύτη. Δεν είχα δώσει την πρέπουσα σημασία μια που θυμάμαι την μάνα μου που μου έλεγε “Σε τρώει η μύτη σου, ξύλο θα φας!” που να το φανταστώ όμως.
Το 36,8 έγινε 37,2 και το 37,2 έγινε 37,4 ήταν πλέον σίγουρο πως τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Έπρεπε κάτι να κάνω. Είχα και τη Γεωργία από δίπλα μπουρ μπουρ μπουρ και μπουρ μπουρ μπουρ. “Είσαι ένας άρρωστος, δε κάνεις τίποτα, δώσε μια λύση, δώσε μια λύση. Κάνε κάτι, κάνε κάτι, κάνε κάτι…”. Έκανα ρε παιδιά… Πήρα ένα Panadol Extra… και έπεσαν τα δέκατα.
Είχαν περάσει οι μέρες, ήταν Κυριακή και μου λέει η Γεωργία “Μη τυχόν και πας λαϊκή αύριο!” λέω “Γιατί θα πας εσύ;”… “Καλά είσαι τρελός μου!” μου λέει. Τι να έκανα κι εγώ πήγα λαϊκή και ψώνισα. Ήταν αρκετά ακριβή. Ίδρωσα κιόλας λιγάκι, ήμουν και με το κοντομάνικο και δεν ήθελε και πολύ να “κυλήσω”. Ο ιός είναι άτιμος και δεν πρέπει να τον παίρνουμε αψήφιστα.
Το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού (πως νίκησα τον κορωνοϊό και στο δεύτερο κύμα)
Με το που με βρίσκει εύκαιρο μου βάζει θερμόμετρο και να τα… 37,6. Παγώσαμε… Λέω “Εγώ δε σηκώνομαι. Να πάτε να κλείσετε εσείς τις πόρτες”. Εν τω μεταξύ, σαν να είχε κάνει την εμφάνιση του και ένα ψιλοσυναχάκι. Ο ιός είχε αρχίσει να εξαπλώνεται. Είχα γεμίσει κορωνοϊό.
Δεν είχα πονοκέφαλο (είχε πιαστεί λίγο ο σβέρκος μου γιατί κοιμάμαι καθιστός στην καρέκλα του γραφείου), δεν πόναγαν τα κόκαλα μου, είχα κάποιες μυαλγίες αλλά θεώρησα πως είναι από το τρέξιμο στο διάδρομο. Κακώς, ο κορωνοϊός είναι ύπουλος και αν νοσήσεις ότι και να νιώσεις (αρνητικό) αυτός το προκαλεί.
Το 37,6 έγινε και 37,8 και εκεί πλέον (όχι, δε παγώσαμε… είχαμε κλείσει) λέμε “Μέχρι εδώ! Θα το παλέψουμε με ότι έχουμε”. Σε αυτό το σημείο άρχισα να τρώω ότι έβρισκα μπροστά μου. Πάει και η διατροφή, πάει και το ποσοστό πρωτεΐνης, υδατανθράκων και λίπους. Όλα άλλαξαν με τον κορωνοϊό. Αυτό ακόμα μου έχει μείνει. Τρώω τα πάντα και σε ποσότητες που θα συγκλόνιζαν και τον Κώστα Μακέδο. Πήρα και 2 Cold & Flu για την αλητεία και τα δέκατα έπεσαν.
Την έπομενη μέρα πήγα 2 super market για να έχω εφόδια να πολεμήσω την νόσο και ίδρωσα και πάλι, ξανά με το κοντομάνικο.
Για όσους νομίζουν το αντίθετο, ο ιός είναι πολύ πιο δίπλα μας από ότι φαντάζεστε. Δεν μπορείτε να γνωρίζετε που μπορεί να βρίσκεται αυτό το κακό. Μπορεί να είναι πολύ πιο δίπλα μας από όσο νομίζουμε και το θέμα είναι ότι νιώθουμε άτρωτοι. Έτσι κι εγώ… Πήγαινα super market, πήγαινα λαϊκή, πήγαινα για περπάτημα ακόμα και για καφέ σε πλατείες και πάρκα πήγαινα χωρίς μέτρα προστασίας και γεμάτος κορωνοϊό. Τίποτα…
Ο φόβος, η απομόνωση και το στίγμα
Ένιωθα μια μοναξιά και μια απομόνωση. Είναι μοναχική ασθένεια έτσι κι αλλιώς. Βέβαια, δε γνωρίζω και πολλές ομαδικές ασθένειες ή παρεΐστικες παρά μόνο κάποιες ψυχολογικού τύπου όπως το να βλέπουν πολλοί πράγματα που δεν υπάρχουν γιατί έτσι έχουν πιστέψει (συμβαίνει από κατανάλωση ψυχοτρόπων ουσιών ή μεγάλης έκθεσης στα social media και τα Μ.Μ.Ε.).
Φοβήθηκα ότι θα μου αφήσει διάφορα κουσούρια, φοβήθηκα ότι δουλεύει ύπουλα και μπαμπέσικα αφού νοσούσα ήδη 6 μέρες και ήμουν μια χαρά… και εκεί με χτυπά εκεί που πονάω!
Ξαφνικά χάνω την γεύση και την όσφρηση μου ενώ ήδη είχαμε παραγγείλει σουβλάκια. Παραγγελία 22€ με προσφορά +10€ θα πήγαινε άχρηστη. Τι να φας αν όλα μοιάζουν με φελιζόλ και κρέμα νερό; Αυτό το μαρτύριο κράτησε άλλες 5-6 μέρες και είναι κάτι που δε θα το ευχόμουν ούτε στον χειρότερο εχθρό μου. Πρόκειται για μια ύπουλη ασθένεια και όλοι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
Πως νίκησα τον κορωνοϊό – Το μήνυμα
Έδωσα μια δύσκολη μάχη και νομίζω ότι νίκησα… Δε μπορώ να ξέρω με σιγουριά γιατί είναι άτιμη ασθένεια. Θέλω να στείλω στους αρνητές της χρήσης προστατευτικών μέτρων, ένα μήνυμα:
Μην θέτετε σε κίνδυνο τον εαυτό σας, μα και όλους τους ανθρώπους που έρχεστε σε επαφή. Καταλαβαίνω την αγανάκτηση αν σκεφτείτε λογικά πως πάνω από το 98% όσων νοσήσουν δεν διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο, αλλά γιατί να σκέφτεστε λογικά;
Ο ιός υπάρχει και είναι εξαιρετικά επικίνδυνος, γιατί εκτός από την άμεση απειλή, υπάρχουν και οι επιπλοκές, το επικίνδυνο αποτύπωμα δηλαδή που αφήνει σε πολλούς χιλιάδες ανθρώπους. Εγώ ακόμα να συνέλθω. Το αριστερό μου αυτί βγάζει υπερβολική ποσότητα κεριού και το μπούτι μου είναι πιασμένο (ίσως από τον καναπέ που έχει “κάτσει” αλλά μην ξεφεύγουμε).
Ευχαριστώ όλους τους φίλους και τα αγαπημένα πρόσωπα για την πολύ μεγάλη ψυχική υποστήριξη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που δεν συνάντησα αλλά θυμάμαι τους χειροκρότησα τότε, στην αρχή, που είχαμε 10 κρούσματα.
Σαν επίλογος
Εγώ σας είπα πως νίκησα τον κορωνοϊό και ελπίζω να βοήθησα κάποιον έστω και λίγο. Είναι ο ιός τριών βασικών χαρακτηριστικών: του πόνου, του φόβου και της μοναξιάς. Ο καρκίνος και αυτός ίσως και ας μην είναι ιός, ο έμπολα είναι ιός και είναι λίγο χειρότερος, η πείνα δεν είναι ιός και θεραπεύεται με φαγητό αλλά είναι μπας κλας (basses classes)… και αν δεν ακούσετε εμένα ακούστε τα λόγια της τυφλής μοναχής των 117 ετών που νίκησε τον κορωνοϊό:
«Δεν είμαι σίγουρη ότι το είχα. Μου είπαν ότι το είχα. Ήμουν πολύ κουρασμένη, είναι η αλήθεια, αλλά δεν το κατάλαβα. Δεν το συνειδητοποίησα»
Μείνετε ασφαλείς…
Πάντα με καθαρά. χέρια. Αν. πονάνε τα κοκολασας να τριβέςτε με κητα σαλπε. Η . Αλιφεί αυτί. βωιθαει παρά πολλή Χαπάκια για πόνο και πήρε το δυο μέχρι τρία. Την ημέρα Κρεβάτι.
Χαμομήλι Τσαί. Η. Μέντα τσάι
Τα δυο καλά
Φαγειτώ ΣΟΥΠΑ. ΡΙΖΙ ΔΥΧΩΣ ΒΟΥΤΙΡΟ
ΣΚΕΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΗ ΚΑΛΟ
ΔΥΟ ΜΕΧΡΙ ΤΡΙΣ ΣΚΕΛΙΔΕΣ ΣΚΟΡΔΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
Αυτό το πρόβλημα είναι μια ευδομαδα. Αλλά θέλει προσέχει Με αυτή την θαραπια θα βωίθειση το Σομα σας πολλή εμένα. Με βωιθεισε