Κερδίσαμε το φασισμό αδέρφια!
Πρέπει να ζούμε στην καλύτερη περίοδο του Ελληνικού κράτους από τον καιρό πρωτοκατοικήθηκε αυτή εδώ η γωνιά της Γης (ποια γωνιά, δηλαδή; …το καλύτερο οικόπεδο του κόσμου εννοώ) και ακούστηκε το πρώτο “Που είσαι ρε μαλάκα!”.
Τον τελευταίο χρόνο, από τότε που κρατά τα ηνία του Έθνους ο Κούλης για να τα λέμε και αυτά, έχουμε κερδίσει την κρίση, έχουμε κερδίσει τις αγορές, έχουμε κερδίσει 2-3 φορές τον κορωνοϊό, έχουμε κερδίσει την ύφεση που έφερε ο κορωνοϊός και τώρα κερδίσαμε και το φασισμό. Τι μας λείπει ρε π#%$*η; Ένα Champions League να πάρει ο Μαρινάκης… Ε, ο Κούλης ήθελα να πω, αλλά μπερδεύομαι με το ποιος είναι πρωθυπουργός και ποιος απλά επιχειρηματίας.
Ας μείνουμε, όμως, στην τελευταία μεγάλη νίκη μας. Αυτή ενάντια στο φασισμό. Τον φασισμό που τον κέρδισαν οι αντιφασίστες Γεωργιάδης, Βορίδης, Μπογδάνος, Μαρκόπουλος, Σαμαράς, Μπακογιάννη, Πλεύρης και άλλοι antifa της κυβέρνησης. Μα και οι αγωνιστές αντιφασίστες των μέσων μαζικής ενημέρωσης (λέμε τώρα) όπως οι Παπαδημητρίου, Χατζηνικολάου, Μπογδάνος, Τράγκας, Οικονόμου, Πορτοσάλτε, Αναστασιάδης, Περρής, Μελέτη, Θεοδωράκης και η λίστα δεν τελειώνει.
Στο πλάι των παραπάνω αντιφασιστών στέκονται επάξια οι καλλιτέχνες μας και οι διανοούμενοι μας που βαριέμαι και να γράψω κάποια ονόματα.
Κερδάμε, όμως, αδέρφια!… Δηλαδή, όχι κερδάμε… Κερδίσαμε!
Κατά τα άλλα, εκτός από τους προαναφερθέντες, στη Βουλή έχουμε την Ελληνική Λύση του αντιφασίστα Κυριάκου Βελόπουλου που είναι λογικός άνθρωπος (δικά του λόγια) και σου λέει “Όταν έρχεται ο άλλος και πριν τον ελέγξω μου σκίζει τα χαρτιά, ταυτότητες, διαβατήρια κλπ, εγώ θα τον τσουβαλιάσω και θα τον στείλω σε ακατοίκητο νησί γιατί παρανομεί”.
Τι; Δεν είναι αντιφασίστας ο Βελόπουλος;
Θέλει να χτίσει και ένα τείχος, εκεί, για να μη μπάζει κρύο και να μας κάνει όλους τζετ με “Τελοπόν” και κηραλοιφές.
Κερδίσαμε το φασισμό παντού και για πάντα
Μια που αναφέραμε και τείχος, θυμήθηκα πως γενικά ζούμε σε ένα αντιφασιστικό δημοκρατικό κόσμο. Σε έναν κόσμο που οι ηγέτες των μεγαλύτερων κρατών, των πιο δυνατών οικονομικά και στρατιωτικά είναι ο Τραμπ, ο Μπολσονάρο, ο Μόντι της Ινδίας (πολύ δημοκράτης και αυτός). Ο Ινδός κοινωνιολόγος Αshis Nandy έγραψε για τον Μόντι:
«Πριν από μία δεκαετία, όταν ο Ναρέντρα Μόντι ήταν παντελώς άγνωστος, ένα άσημο στέλεχος του RSS, είχα το προνόμιο να του πάρω συνέντευξη. Ήταν μία μακρά, ασυνάρτητη συνέντευξη, αλλά δεν μου έμεινε η παραμικρή αμφιβολία ότι είχα να κάνω με μία κλασική, κλινική περίπτωση φασίστα. Δεν χρησιμοποιώ ποτέ τον όρο “φασίστας” για να κατηγορήσω κάποιον. Για μένα είναι μία διαγνωστική κατηγορία που περιλαμβάνει όχι μόνο την ιδεολογική θέση κάποιου αλλά και τα προσωπικά του χαρακτηριστικά που συνθέτουν το πλαίσιο της ιδεολογίας του»
Μετά να πούμε για την Κίνα; Για την Σαουδική Αραβία; Για την Ιαπωνία του μέχρι πρότινος και για 8 συναπτά έτη πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε;
Για τον Άμπε που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να στρέψει την Ιαπωνία στην πλέον ακροδεξιά και εθνικιστική γραμμή που έχει γνωρίσει η χώρα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναθεωρητής ακόμη και στη στρατιωτική ορολογία, ο Άμπε υποστήριζε ότι ο βομβαρδισμός ξένων χωρών, οι οποίες θα μπορούσαν να πλήξουν την Ιαπωνία, δεν συνιστά «πρώτο χτύπημα» και συνεπώς δεν παραβιάζει το Σύνταγμα.
«Ο Άμπε ήταν Τραμπ πριν από τον Τραμπ» είχε πει ο Στηβ Μπάνον, πρώην σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου.
Σε αυτόν τον κόσμο, λοιπόν, και απλά “γρατζουνίζοντας την επιφάνεια”, εμείς κερδίσαμε το φασισμό και γίναμε όλοι Antifa…
Αντιφασίστες και οι πελούσιοι της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών που μας έχουν αλλάξει τα φώτα στην κυριολεξία. Τι καλοί άνθρωποι αυτοί οι πλούσιοι και τι ωραία που μας… αγαπάνε τώρα με τον Κούλη. Λαμπιόνια μας βάζουνε, Μ.Ε.Θ. μας φτιάχνουνε, παγουρίνα μας δίνουνε. Τι άλλο θέλετε βρε αχάριστοι;
Έβαλε το σύστημα τιμωρία μέρος από τα μαντρόσκυλα του και τα μαλώνει κι εμείς χαρήκαμε ότι κερδίσαμε το φασισμό;
Ποιον; Αυτόν που κερδίσαμε οι συμμαχικές δυνάμεις το ’40 και σκοτώσαμε και καταδικάσαμε όλους τους ενόχους (ούτε καν αυτό δεν έγινε);
Αν κάτι το κερδίζεις πολλές φορές μάλλον σημαίνει ότι δε το κερδίζεις ποτέ ουσιαστικά και ολοκληρωτικά. Θα πρέπει να σκεφτείς μήπως σε κερδίζει αυτό…
Άσε, που ούτε την στιγμιαία χαρά της τιμωρίας των μαντρόσκυλων δεν άφησαν τα άλλα μαντρόσκυλα να χαρεί ο κόσμος. Ντου και ξύλο στα 1ο” ή καλύτερα, αύρα και δακρυγόνα.
Να δεις που δεν θα περάσει και πολύς καιρός και μια νέα Χρυσή Αυγή θα έρθει (όχι ότι δεν είναι ήδη εδώ δηλαδή). Θα έρθει και θα είναι πιο σοβαρή (να αρέσει και στον Μπάμπη), θα φοράει κουστούμι, θα έχει iPhone και iPad και θα είναι φροντισμένη και καλοχτενισμένη (όχι σαν τους Περαματιώτες και τους Κερατσινιώτες).
Κερδίσαμε το φασισμό… Άντε να δούμε πότε θα έχουμε δημοκρατία, ελευθερία και άλλα χαζά
Αφού κερδίσαμε το φασισμό και γίναμε όλοι αντιφασίστες γίναμε αυτόματα όλοι δημοκράτες ε;
Σε μια εποχή που βασιλεύει ο φασισμός, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία εμείς κερδίσαμε το φασισμό.
“-Πώς βεβαιώνεται κάποιος για τη δύναμη του πάνω σε ένα άλλο, Ουίνστων;
Ο Ουίνστων σκέφτηκε:
-Κάνοντας τον να υποφέρει, είπε.
-Ακριβώς. Κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί. Αν δεν υποφέρει, πως μπορεί να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του;
Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση. Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι κόσμο δημιουργούμε; Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδονιστικές ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλιοί μεταρρυθμιστές.
Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζομένων, ένας κόσμος που όσο τελειοποιείται θα γίνεται όλο και πιο ανελέητος.
[…] Οι παλιοί πολιτισμοί ισχυρίζονταν πως βασίζονταν πάνω στην αγάπη και τη δικαιοσύνη. Ο δικός μας βασίζεται στο μίσος. Στο δικό μας κόσμο δε θα υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από το φόβο, την οργή, τη θριαμβολογία και την ταπείνωση. Όλα τα άλλα θα τα καταπνίξουμε – Όλα!
Ήδη τώρα καταστρέφουμε τις συνήθειες της σκέψης που έχουν επιζήσει από την Προ-Επαναστατική εποχή. Σπάσαμε τα δεσμά που ένωναν τους γονείς με τα παιδιά, τους άνδρες με τους άνδρες και τον άνδρα με τη γυναίκα. Κανένας δεν τολμά πια να εμπιστευτεί τη γυναίκα του, το παιδί του ή το φίλο του. Στο μέλλον όμως δε θα υπάρχουν ούτε γυναίκες, ούτε φίλοι. Τα παιδιά θα τα παίρνουμε από τη μητέρα τους μόλις γεννιόνται, όπως παίρνει κανείς τα αυγά από την κότα. Το σεξουαλικό ένστικτο θα ξεριζωθεί. Η αναπαραγωγή θα είναι μια ετήσια τυπική διαδικασία όπως η ανανέωση του δελτίου τροφίμων.
Δε θα υπάρχει γέλιο παρά μόνο το γέλιο του θριάμβου για κάποιο νικημένο εχθρό.
Δε θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία, επιστήμη. Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι δε θα έχουμε πια ανάγκη την επιστήμη.
Δε θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια.
Δε θα υπάρχει πια η περιέργεια ούτε η χαρά της ζωής.
Δε θα υπάρχει άμιλλα.
[…] Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου – για πάντα … “
Τζωρτζ Όργουελ απόσπασμα από το “1984”
Μπορεί να σας ενδιαφέρει: “Διαμερίσματα φέρετρα και ο οικονομικός κολοσσός”
